Fes

O wat heb ik lekker geslapen, ik voel me een heel ander mens, ook Threes die gisteren nog twijfelde of ze mee zou gaan met de rondleiding wordt wakker en zegt mogge ik ga toch mee. We moeten er wel op tijd uit want de mecanicien komt om kwart voor negen en de gids ook. De gids is op tijd en de mecanicien is iets te laat. Onze auto moet naar de garage met alle spullen er in! De gids zegt dat ik hem kan vertrouwen en dat doe ik, ik ken hem nu al een paar jaar. We rijden naar de garage waar ze blokjes zetten tussen, op boven of onder de veren, bij de achterwielen dus. Daardoor komt de achterkant omhoog, een oplossing die vaker wordt uitgevoerd in Marokko. Daarna stappen we over in de bus om naar de oude stad te gaan. Onze eerst stop is bij het paleis van de koning die daar trouwens nauwelijks vertoeft. Binnen de muren is het 1,4 hectare groot en er wonen ontzettend veel mensen binnen die muren, familie en mensen die voor de koning werken. Daarna gaan we door naar de oude stad. Kleine straatjes, veel mensen die door de medina lopen. De heren in lange djellaba’s van wol omdat het koud is. Ze noemen ze couscous djellaba’s omdat er wollen pikkeltjes op zitten. Voor de man is een djellaba een huis, ze lopen er de hele dag in rond maar als de capuchon over hun hoofd trekken slapen ze er ook in. Ton en Ronald hebben er een aangepast, geweldig. We lopen door de straatjes met alle kleine winkeltjes soms zijn ze niet groter dan 1x1meter. Slagers, kledingwinkeltjes, groentemannen, nougatverkopers, kantjes en bandjes, geurtjes, manden en tassen, brood en ga zo maar door. Mensen hebben thuis trouwens geen over en maken dus wel hun eigen brood maar gaan dan naar de bakkerij om hun brood te laten bakken. Je ziet veel kinderen met een blik brood op hen hoofd naar de bakker lopen, het weegt niet veel. Overal zitten mensen te bedelen, onze gids geeft veel weg, vooral aan de vrouwen die bedelen. Een van de dingen die je als Moslim moet doen is zoveel procent van je inkomen weggeven, hij doet het op deze manier. Hij vertelt ons ontzettend veel, het is bijna niet te onthouden, maar wel interessant. We lopen kilometers door de Medina en komen bij een koperslager terecht die de deuren van het paleis heeft mogen beslaan, daar heeft hij flink voor moeten oefenen. Natuurlijk bezoeken we de leerlooierij, de grote wordt met behulp van Unesco gerestaureerd, dus we bezoeken een kleinere die overigens wel leuk is. Als dat je werk moet zijn dan ben je niet goed af. Het looien gebeurt met behulp van duivenpoep want daar zit veel ammonia in. De mannen staan dus in kuipen gevuld met water en duivenpoep om het leer te ontdoen van haren. Om te voorkomen dat we niet goed worden van de geur krijgen we allemaal munttakjes om aan te ruiken, het werkt! We drinken koffie in een soort opgeknapte ruïne met heerlijk cakeachtige taart. Het heeft een wat zure smaak maar zalig. Omdat er nog maar drie stukken zijn gaat de gids even ergens anders wat lekkers kopen, die schat. We eindigen in een berberapotheek waar ze ook laten zien hoe Arcan olie wordt gemaakt, ik krijg nog een cadeautje van de gids, een zakje kruiden om thuis couscous klaar te maken. We rijden op de terugweg langs de garage en de auto staat klaar, fris en fruitig met haar achterkantje omhoog. We rijden terug naar de camping waar de manager mij nog even wil spreken, voor een eventuele volgende keer. Hij heeft in Nederland gewoond en is nu manager op le Diamant Vert. We gaan rijden op naar Midelt. Ik heb via internet een hotel gevonden wat er erg goed uit zag, maar weet niet hoe het in werkelijkheid uitpakt. We passeren een hele rits auto’s van onze groep die moeten tanken en dus zijn we gelukkig eerder. Wat een geweldige plek, prachtige typisch Marokkaanse kamers zelfs met een zitkamertjes voor de slaapkamer. We nemen met zijn allen een arrangement waar het diner en ontbijt bij in zit en dat is een geweldige keuze. We een schat van een ober die zelfs mijn laptoptasje voor me naar binnen draagt. Wat eten we lekker, ik heb een Marokkaanse salade vooraf en een forel als hoofdgerecht en sinaasappel met kaneel als toetje. Je proeft de zon, zo lekker. Voor het eten zou ik zo in Marokko gaan wonen. We zijn met zijn allen aan het internetten en de verbinding is terrible! Ik kan niets plaatsen, morgen weer een nieuwe dag.