Over Gambia

Ligging
Gambia ligt in West-Afrika, ten noorden van de evenaar aan de Atlantische Oceaan en grenst aan Senegal. Met een oppervlakte van 11300 vierkante kilometer is Gambia ongeveer één vijfde van Nederland en België samen. In feite is Gambia een lange strook land, doorsneden door de rivier de Gambia. Het land is nauwelijks breder dan 30 kilometer, met uitzondering van de kuststrook, die ongeveer 70 kilometer haalt, de ingang tot de rivier Gambia daarbij inbegrepen. Vanaf het uiterste westen tot aan de oostelijke grens met Senegal is de afstand, hemelsbreed gemeten, circa 320 kilometer. Gambia wordt aan drie zijden ingesloten door Senegal, een land dat ruim 17 keer zo groot is en waarmee nauwe banden bestaan. Het landschap is licht glooiend. Er komen wat heuvels voor maar die zijn nauwelijks als zodanig herkenbaar. Het hoogste punt ligt ten noorden van het landinwaarts gelegen Basse Santa Su, en bedraagt ruim 46 meter.
Hoofdstad van Gambia is Banjul.

Geschiedenis
Gambia maakte deel uit van het Ghanese Rijk. De eerste schriftelijke bronnen komen uit de negende en tiende eeuw, geschreven door Arabische handelaren. Via een handelsroute door de Sahara haalden de Arabieren slaven, goud en ivoor uit Gambia. In de veertiende eeuw kwamen de Europeanen naar West-Afrika om te zoeken naar goud. In de vijftiende eeuw namen de Portugezen de handel van de Arabieren over via zeeroutes. Door de eeuwen heen werd Gambia bezet door de Fransen, de Engelsen en zelfs deels door de Nederlanders. Aangevoerd door de Portugezen werd in de 16de eeuw de slavenhandel de drijfveer voor de Europeanen. Pas in 1906 werd de slavenhandel in Gambia afgeschaft.
In 1965 kwam er een einde aan de Engelse bezetting en Gambia werd onafhankelijk. Het land bleef lid van het Britse Commonwealth of Nations en was een constitutionele monarchie met de Britse Koningin als staatshoofd. In 1970 werd Gambia een republiek. Er kwam een voorlopig militair bewind onder leiding van luitenant Yahya Jammeh. Het militair bewind kondigde een terugkeer naar de democratie aan. In 1996 werd een commissie ingesteld die verkiezingen moest voorbereiden. Yahya Jammeh, inmiddels opgeklommen tot kolonel, werd op 6 november 1996 ingezworen als president. Op 18 oktober 2001 werd hij herkozen voor een termijn van vijf jaar. Ook bij de verkiezingen op 22 september 2006 werd hij opnieuw verkozen als president voor een periode van 5 jaar.

Staatsvorm
Gambia werd op 26 april 1970 een republiek met als staatshoofd een president die tevens regeringsleider is. Gambia kent één kamer (National Assembly) met 45 leden die voor vijf jaar door het volk gekozen worden. Dat zijn er evenveel als er administratieve gebieden (45) zijn. De National Assembly wordt verder uitgebreid met acht leden die geen stemrecht hebben: de minister van justitie, een voorzitter, een plaatsvervangend voorzitter en vijf plaatsvervangende leden. Ook zitten er nog vijf districtshoofden (Chiefs) in de National Assembly.
In 1964 werden er voor de eerste keer algemene verkiezingen gehouden. De verkiezingen worden, net als in Engeland, volgens een districtenstelsel gehouden. Gambia is bestuurlijk ingedeeld in zes "divisions" (provincies). Deze zijn weer onderverdeeld in 45 districten.
Gambia werd mede geleid door premiers. Pierre Sarr N'Jie diende tussen 1962-1965 als chief minister. Hij werd opgevolgd door Jawara (1970-1994), die tijdens de regeerperiode van Koningin Elizabeth II als premier actief was. Koningin Elizabeth II was de vijf jaren daarvoor wettelijk regeerder van Gambia (1965-1970). In 1994 werd Yahya Jammeh, na een staatsgreep, staatshoofd en regeringsleider. Tussen 1994 en 1996 was hij tevens hoofd van de militaire junta.
Jammeh was 22 jaar aan de macht, waarna hij in december 2016 de verkiezingen verloor van Adama Barrow. In een uitzending van de staatsradio zei hij de uitslag te accepteren en mee te werken aan een vreedzame machtsoverdracht. Hier kwam hij in januari 2017 op terug. Hij weigerde op te stappen en eiste nieuwe verkiezingen. Voor de beëdiging van Barrow werd uitgeweken naar de Gambiaanse ambassade in Senegal. Nadat verschillende West-Afrikaanse landen vervolgens soldaten en bemiddelaars naar Gambia stuurden, verklaarde Jammeh in een televisietoespraak toch op te stappen.

Cultuur
De Gambiaanse bevolking is erg vriendelijk, gastvrij en relaxed. Als u van iemand een foto wilt maken, vraag dan altijd vooraf om toestemming. Het kan zijn dat er om een vergoeding gevraagd wordt. Waar u in Gambia ook op moet letten is de “linker-/rechterhand regel”. De linkerhand is in Gambia voor onhygiënische handelingen, dus iemand met uw linkerhand iets aanreiken wordt als een belediging gezien.
Gambia heeft een rijke traditie in muziek. Al vele eeuwen vertellen muzikanten en griots (traditionele lofzangers) de verhalen van families en clans, zodat de Wolof en de Mandinka hun eigen identiteitsgevoel krijgen. Veel van de griots begeleiden zichzelf op de kora, een soort harp, die meestel door de Mandinka vakkundig zijn gemaakt. Gambia’s literaire traditie is dan ook gebaseerd op de familiegeschiedenis en poetrie die al eeuwenlang door de griots gemaakt zijn.

Religie
Het grootste gedeelte van Gambia is Islamitisch, ongeveer 90% van de bevolking. De overige 10% van de inwoners van Gambia behoort tot een andere kerk, met name tot de anglicaanse en de rooms-katholieke kerk. Een groot deel van de bevolking is streng religieus maar brengt dit niet zo zeer tot uiting. In heel Gambia zult u moskeeën vinden. De grootste staat in de hoofdstad Banjul en heet toepasselijk ‘Grote Moskee’. Er zijn overigens twee ‘Grote Moskeeën’ in Banjul. Vanuit het koloniale verleden heeft men in Gambia de zondag als rustdag aangenomen. De heilige dag voor de islamitische Gambianen blijft echter de vrijdag.

Eten & drinken in Gambia
Gambia is een vruchtbaar land dat rijk is aan pinda’s, bananen, mango’s, meloenen en citrusvruchten. Er groeit fruit in overvloed. De traditionele Gambiaanse gerechten worden meestal bereid met de belangrijkste producten van het land zoals pinda’s, rijst, couscous en kip.
Men kan genieten van een eindeloos aanbod van verse vis. De lokale specialiteiten zijn de ‘Lady Fish’ en de ‘Snappers’. De vis wordt opgediend met geurige rijst en groenten maar ook friet is verkrijgbaar. Op het menu staan tevens grote gamba’s en smakelijke kreeften. Probeer echter ook eens een lokaal gerecht als domodah, een lekker rijstgerecht met een smakelijke saus, bereid op basis van de Gambiaanse pinda. In Gambia kan men uitstekend en voordelig genieten van een heerlijke maaltijd.
Veel drinken is noodzaak. Let er altijd op dat een fles water aan tafel geopend wordt! Met uitzondering van de binnenlanden is er bijna geen gedistilleerd drankje dat in de hotels niet voorradig is. Het in Gambia gebrouwen bier, Julbrew, kan een vergelijking met de bekende merken goed doorstaan. Er zijn echter genoeg alternatieven die vooral gezocht moeten worden in de rijke variatie aan theesoorten. De Britse invloed is op dit gebied nog steeds goed merkbaar. De keuze uit frisdranken, zowel uit het pak, in flessen of in blik is zeer groot.

Geïnteresseerd?
Neem contact met ons op via het contactformulier. We zullen zo snel mogelijk proberen te reageren.