Op naar Merzouga, alweer zo vroeg die wekker, half zes, we moeten inpakken en auto inpakken en ontbijten wat we gaan om 7 uur rijden. Ik heb er al zijn in want dit is zo’n mooie tocht. Het is mistig als we wegrijden maar al snel klaart het op en kijken we weer naar een prachtige wereld. We gaan vandaag het Atlasgebergte in, om vervolgens naar het zuidoosten te zakken richting de prachtige zandduinen.
Het is koel in het Atlasgebergte en dat klopt ook wel want het ligt op een hoogte dat je er in de winter kunt skiën. We kronkelen door de bergen, zien hel stukken alleen maar natuur , maar rijden ook door kleine dorpjes. De aarde wordt al roder van kleur, het landschap is aan het veranderen.
Ik weet af en toe niet waar ik moet kijken, rondom mij heen is de natuur verschillend. Links zie ik goudgele bergen die er glad uitzien, voor me lijkt het wel alsof de toiletpot is overstroomt en rechts zijn ze met een scherp mesje bezig geweest om de lijntjes in de berg te krassen. En dat allemaal tegelijkertijd., het is zo onwaarschijnlijk mooi en bizar tegelijk. Zo rijden we kilometers door, omdat ik graag koffie wil drinken bij mijn vriend, de oude leraar Frans die nu een Kasba/camping bestiert.
Hij is er niet als wij aankomen maar de rest herkent me. Ze hebben drie bedoeïenen tenten neergezet waaronder we heerlijk koel kunnen bivakkeren. We bestellen wat te drinken, verse jus-orange en wat is die lekker, de kleur is diep oranje en je proeft de zon. Ondertussen komt de eigenaar thuis en we begroeten elkaar hartelijk, iedere keer vindt hij het leuk als we langskomen. Hij verwent ons met olijven en sinaasappelen uit eigen tuin en een pizza berber. Legt ons nog een supermooie route uit alvorens we weer vertrekken. We worden hartelijk uitgezwaaid en gaan weer verder.
Bij een fotomomentje komen we team rood tegen, zij vertrekken als wij er aan komen. We rijden weer verder, het is nu de vijfde keer dat ik hier langs kom en ik blijf fotograferen, er komt geen einde aan de mooie momenten. We zijn extra vroeg vertrokken omdat we graag voor het donker aan willen komen en dat lukt. Langzamerhand zien we de rode zandduinen steeds meer naar ons toekomen. We rijden een stuk onverharde piste en komen vervolgens bij Auberge du Sud aan. Het voelt wat anders, al het personeel draagt geen grote tulband meer. Er is een nieuwe ingang gemaakt en wat niet anders is dat is de chaos bij het inchecken. Gisteravond laat heb ik op verzoek nog een lijst gemaakt en verstuurd over de bedden, en nu weten ze nergens wat van af, want degene die het regelt is er niet. Alles wordt handmatig op een papiertje geschreven, we zien het wel het zal wel goed komen.
De meesten gaan zwemmen want er is een zwembad aanwezig, ik ga heel even geniet van het uitzicht op de duinen en daarna ga ik het verslag typen. Ik kijk door de deur naar buiten en het is zo mooi , de kleur van het zand door de deur, wat een sprookje.
Straks gaan we eten, buiten bij het zwembad, ik ben benieuwd.
Wim-Arie en ik hebben een drie-persoons kamer, drie éénpersoons bedden dat is handig. Het midden bed is voor de bagage en wij slapen aan beide kanten. Ik heb gisteren nog een hele lijst gestuurd met beddenverdeling maar daar hebben ze nog nooit van gehoord, lijst, lijst? Maar het geeft niet alles wordt op een briefje geschreven, wat me verstandig lijkt als je naar de staat waarin de laptop verkeerd kijkt. Iedereen is zeer tevreden met de kamers, maar ook met het uitzicht, dit moet je in het echt zien. De lijnen van de zandduinen en de kleurschakeringen, maar ook hoe snel het veranderd. De duinen lijken met de minuut van kleur te veranderen wat komt door de ondergaande zon. Wat een waanzinnig schouwspel. Om 20:30 uur komt iedereen fris gewassen aan tafel voor het diner buffet. Wat een prachtige kleuren schalen met overheerlijk eten, het smaakt verrukkelijk! Er is ook meer dan genoeg dus we kunnen meerdere keren gaan. Ondertussen zaagt Louis ons door over onze kennis van Marokko, nou dat valt zwaar tegen! Marco onze geschiedenisleraar laat het ook aardig afweten zodat we een slechte score behalen. Maar het is wel heel erg leuk om er mee bezig te zijn. Na het eten ga ik naar mijn kamer, even rust, ook wel lekker.
.
